Droga do piekła

 
  To trzecia książka Majgull Axelsson, którą przeczytałam. Pierwszą była "Kwietniowa czarownica", jej bohaterką jest całkowicie sparaliżowana Desiree, która nauczyła się kontaktować  z otoczeniem i wpływać na innych, szczególnie na swoje siostry. Druga to "Pępowina", książka o tym, czy ci, których w dzieciństwie nie nauczono miłości, są w stanie kochać.
   "Droga do piekła" to pierwsza powieść szwedzkiej autorki. Jej bohaterką jest czterdziestoletnia Cecylia, która pracowała w ambasadzie w Indiach i na Filipinach. Kiedy towarzyszy umierającej mamie, przeżywa raz jeszcze wybuch wulkanu Pinatubo i straszne chwile, które przeżyła uciekając z miejsca katastrofy. Choć historia opowiedziana przez bohaterkę jest pełna grozy, wydaje się, że została opisana językiem pozbawionym emocji, a może Szwedzi tak mają. Zresztą sama autorka pisze, że milczenie jest zimne, a cisza ciepła. W życiu bohaterki jest wiele spraw przemilczanych, o niektórych mówić nie wypada, o niektórych chciałoby się zapomnieć, ale życie nie pozwala i przypominają się niestety wtedy, gdy potrzebujemy sił na walkę z życiem.   Kiedy czytam powieści Axelsson podziwiam  ją za język, trafne spostrzeżenia, mądre uwagi.

Prawdy się pamięta, kłamstwa trzeba wkuć.

Nigdy nie umiałam reagować na czyjeś szyderstwa, zawsze mnie obezwładniały. 

Niektórzy narzekają, inni zaciskają zęby i marzą.

   Są tacy pisarze, którym zazdroszczę. Nie tylko pomysłów, ciekawej historii, ale cudownego języka, błyskotliwych skojarzeń i tego, że mieszanina tych wszystkich czynników sprawia, że przeżywam ich książki bardziej niż inne. Dla mnie takimi pisarzami są Yann Martel, Jose Saramago czy właśnie Majgull Axelsson.
   Swoją drogą zaciekawił mnie opis pewnych zwyczajów na Filipinach, będę musiała sprawdzić, czy to fikcja literacka, czy rzeczywiście tak jest. Axesson pisze, że w tym kraju nie wolno grać w karty, nawet u siebie w domu. Jedyny wyjątek, kiedy wolno to czynić to czuwanie przy zmarłych. Dlatego Filipińczycy kupują zwłoki. To musi być naród bardzo nam bliski, prawda?