Każdego roku, już od stycznia, zbieram w kolorowe pudełka Wasze Słowa. Nie, nie w osobne - mieszam je, ale wiem dobrze, które od kogo pochodzą.
Są tutaj kolorowe ciepłe świeczki, żółte jabłuszka, duże złote kule, w których przegląda się cały pokój i gitara, mniejsze kulki, te wesołe, pstrokate, śliczne białe śnieżynki - delikatnie opadające na rozgrzane serce. Jest też piękna, duża srebrna gwiazda, chłodna trochę, ale dodająca wszystkim innym ozdobom wspaniałego, nierzeczywistego blasku.
Niektóre słowa gdzieś się gubią w mrocznej szafie i jeśli nie włożę ich od razu do któregoś pudełka, to czasami znajduję je dopiero po kilku latach, przypadkowo, niektóre już brzydkie, zniszczone, a inne w świetnym stanie - jakby odosobnienie i zapomnienie dodało im urody.
Pod koniec grudnia wyciągam z szafy wszystkie pudełka, zaglądam do środka. Oj, stłukły się niektóre z kulek, żal. Czasami można coś naprawić, przykleić, przyczepić drucik i prawie nie ma śladu uszkodzenia. Niekiedy jednak biorę w dłonie resztki słów i gorzko płaczę nad nimi, żałując, że za mało o nie dbałam. Jak to dobrze, że te najpiękniejsze i najważniejsze są zdrowe - świeczki, gwiazda, piękne złote kule, śnieżynki.
Najpierw układam je wszystkie na stole, odkurzam, rozpoznaję, a potem ubieram nimi świąteczne drzewko. Brakuje słów, by opisać, jak piękna jest choinka ubrana Waszymi słowami.
Obraz tak przystrojonego drzewka pomaga mi przez cały następny rok.
Wszystkim życzę błogosławionych świąt Bożego Narodzenia. Darujmy innym dobre słowa, uczynki, myśli i modlitwy. Wszystkiego "najdobrzejszego".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz